Neem contact op

+31 642 729 760
hello@chantalbiersma.com

Borstvergroting.

Lekkende implantaten
(en andere ellende).

Hier ga ik dan. Met de borsten bloot: Tien jaren geleden had ik niet de juiste tools in huis om te dealen met de onzekerheid over mijn cupje 70AA. Dat ik beter had kunnen investeren in het ontwikkelen van zelfacceptatie zag ik toen niet in. Op dat moment wilde ik 'gewoon grotere borsten' en me vrouwelijker, meer aantrekkelijk en zelfverzekerd voelen. Na lang wikken en wegen besloot ik de oplossing voor de ergernis aan mijn kleine tietjes op de tafel van de plastisch chirurg te zoeken: Een borstvergroting. Zorgvuldig koos ik voor 'de beste' borstprothesen die er waren: implantaten van het merk Allergan, voor een zo 'natuurlijk' mogelijk resultaat. Helaas werd dit besluit na een korte periode van plezier, het begin van jarenlange ellende. Niet alleen vanwege mijn gezondheidsklachten door twee lekkende siliconen tijdbommen, maar ook vanwege mijn werkzaamheden als PA en Marketingmanager voor de plastisch chirurg.

My story

Lichamelijke en geestelijke klachten.

Al vrij snel na de borstvergroting kreeg ik lichamelijke en geestelijke klachten, welke zowel door de huisarts als de plastisch chirurg niet serieus werden genomen. Ik begreep niet wat er met me aan de hand was, mijn brein functioneerde niet zoals normaal, ik kon me niet meer goed concentreren, was neerslachtig en voelde me alsmaar moe. "Iedereen is wel eens moe", ik moest maar wat meer ontspannen. Pijn in je borst?: "het is je spier, dan moet je maar wat minder sporten". Zeker vijf jaar lang ben ik met een kluitje het riet ingestuurd.


Er werden me niet alleen leugens verkocht met betrekking tot de veiligheid van de borstprothesen (levenslange garantie), er werd door mijn werkgever ook zeer onterecht met mijn goedheid en gezondheid omgegaan.

Ondertussen kwamen er steeds meer onzuiverheden boven tafel, waardoor ik ernstig twijfelde aan integriteit op het werk. Ik voelde me hulpeloos en emotioneel, maar ik moest me sterk houden en 'niet piepen'. Ik kon de druk niet langer aan en ben dan ook in een burn-out terecht gekomen, welke volgens de huisarts weer als een oorzaak van mijn kwalen werd gezien. Ik voelde me onbegrepen, niet serieus genomen. Dat ik worstelde met eetproblemen werkte ook niet mee. Mijn omgeving kon zich niet in me verplaatsen, waardoor ik me vaak alleen voelde. Ik zat thuis aan de bank gekluisterd, met mijn ziel onder de arm. Het werd een lange periode van een eenzame strijd.

"Het zal wel aan mij liggen"

Zelfinzicht en compassie.

Deze burnout is achteraf mijn redding geweest. Ook al zag ik het destijds niet in: ik had nu de tijd en gelegenheid om mezelf opnieuw te leren kennen, het was een opening naar zelfinzicht en het leren over mijn grenzen, eigenwaarde en zelfrespect. Dat de klachten te maken zouden hebben met mijn borstprothesen drukte ik naar de achtergrond. "Het zal wel aan mij liggen" dacht ik. Na een moeizaam proces met mijn werkgever, werd ik met behulp van mijn advocaat in mijn gelijk gesteld en werd mijn arbeidscontract ontbonden.

Hiermee startte mijn persoonlijke verdiepingsreis in het spirituele hart van Bali, welke me vervolgens leidde naar een bijzonder waardevolle tijd in Australië en me via mijn yoga-opleiding in een Indiase ashram weer terug naar Nederland bracht. Jarenlang trok ik mezelf binnenstebuiten en dompelde ik me onder in de wereld van persoonlijke ontwikkelingen en spiritualiteit. Tijdens workshops, retreats, trainingen en opleidingen leerde ik over Mindfulness, ayurveda, lichaamsconnectie, NLP, Voice Dialogue, Inner child healing, breathwork, authentic relating, transformatief coachen en meer. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Mijn innerlijke wereld veranderde. Mijn behoeften veranderden. Relaties en vriendschappen veranderden. Maar wat hetzelfde bleef: een oververmoeid lijf en een blurry brein.

Uw implantaten zijn lek....

Mijn dromen on hold.

Ik zocht de oplossing voor vermoeidheid in het aanpassen van mijn voeding en het nemen van voedingssupplementen. Een dagelijkse berg aan vitamines, mineralen en bioactieve stoffen zou het verschil moeten maken. Ondertussen ging ik maar 'gewoon door'. Ik besloot om in het diepe te springen en mijn droom te verwezenlijken, het opzetten van mijn eigen reisorganisatie: Inner Balance Travel voor het aanbieden van persoonlijke ontwikkelingsreizen en retreats (Inner Balance Retreat) met coaching op Bali. De plek die mij zelf zo veel heling heeft gebracht. Het was tijd om mijn zielsmissie te voltooien, om anderen te helpen, om mijn prachtige huis op te zeggen en mijn spullen te verkopen.

Maar eerst liet ik, na er lang op te hebben moeten aangedringen, een MRI-scan van mijn borsten uitvoeren. Dit in verband met de wereldwijde recall van de Allergan BIOCELL prothesen welke ik droeg (destijds ivm verhoogde kans op lymfeklierkanker) Uitslag: geruptureede borstprothesen beiderzijds. KAPOT dus. Hartstikke LEK. Gevolg: twee operaties. Een om de borstprothesen te verwijderen (lees: uit mijn lichaam weg te zuigen) en nog een voor het verwijderen van een vochtophoping. Herstel: dik twee maanden.

Overgave

Wanneer het niet loopt zoals je wilt.

Shit. Daar gingen mijn mooie plannen! Geen eigen woning, mijn leven in dozen, m'n tieten in de vuilnisbak, en zo plat als een strijkplank met helse pijn herstellen bij mijn ouders. Dit was vermoeiend en een nogal pittige uitdaging, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik was kwetsbaar en ontving al mijn triggers tegelijk op een hoopje: de diepgewortelde onzekerheid, de angst, het verdriet, de boosheid, de emotionele onkunde van mijn moeder, de afhankelijkheid, de teleurstelling en bovenal eenzaamheid, alles kwam naar de oppervlakte.

Met de opgedane kennis, tools en technieken welke ik in huis had, worstelde ik me door deze moeilijke periode heen. Het werd een tijd van overgave. De situatie accepteren zoals deze is en grip krijgen op gedachten en emoties. Dit ging me redelijk goed af. En dan eindelijk kon ik me verheugen: Een nieuw begin op Bali!... Helaas stond ik na twee maanden tropen alweer voor de deur van een chalet op een Drents vakantiepark in verband met Covid. Nederlanders werden opgeroepen zo snel mogelijk naar hun thuisland terug te keren. In alle angst deed ik dit maar braaf. Ik had veel stress en een lange reis achter de rug, mocht niemand zien en moest twee weken in quarantaine.

Mijn leven stond behoorlijk op zijn kop. Ik was nog steeds herstellende, had het druk gehad, mijn grootse toekomstplannen vielen in de soep, ik verloor veel geld en daar zat ik dan in mijn eentje op een plek waar ik niet wilde zijn. Maar ook dit is achteraf allemaal nodig geweest. Om op een diepere laag met mezelf te verbinden. Om tijd te maken voor het voelen van gevoelens, om aandacht te schenken aan mijn emoties. En om te leren dat ik op mezelf terug kan terugvallen. Dat niemand anders mij de erkenning en waardering kan geven die ik nodig heb, dan ikzelf. Ik werd me ervan bewust dat het gemis aan de emotionele aandacht tijdens mijn kindertijd, aan mij is om op te lossen. Dat het heel spijtig is, maar dat ik de enige ben die er voor mezelf moest zijn. Niemand anders kon mij 'redden'.

Achter de wolken schijnt de zon!

Voel wat je er gevoeld wil worden, voel het en wees vrij.

Het werd een zomer waarin ik mijn veerkracht op de proef werd gesteld. Ik leefde een nomaden-bestaan en zwierf van plek naar plek. Dit was niet makkelijk, ik heb diepe dalen gekend. Maar achteraf is ook deze periode ontzettend waardevol geweest. Ook al veranderde mijn omgeving continue, ik leerde op een gegeven moment thuis te komen in mezelf. Ik bleek meer aan te kunnen dan ik dacht. Door naar mijn dieperliggende pijn toe te bewegen, ontstond er ruimte voor ontplooiing. Het herstellend vermogen van mijn lichaam en de kracht van mijn geest ben ik opnieuw gaan ontdekken, waarderen en bewonderen. Ik besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten en er ontstond ruimte voor nieuwe ideeën en kansen: Online coaching, cursussen en workshops voor het ontwikkelen van zelfacceptatie.
In het algemeen, en in het bijzonder op het gebied van uiterlijk en lichaam. En wanneer de grenzen weer open gaan, dan kan het Inner Balance Retreat alsnog organiseren.

Ik ken de klappen van de zweep, heb de nodige ervaring en kennis in huis, begrijp veel van de psyche van de mens, heb veel onderzoek gedaan naar vrouwelijke onzekerheid en lichaamsbeeld en het sluit volledig aan bij mijn missie: Een wereld waarin meer vrouwen geloven: "Puur mezelf ben ik goed genoeg!"

Binnen de huidige maatschappij waarin borstvergrotingen en andere uiterlijke verfraaiing populairder is dan ooit, wil de manier waarop we schoonheid, uiterlijk en gezondheid benaderen veranderen en een beweging in gang zetten die ons laat inzien en ervaren dat de oplossing voor uiterlijke ergernis niet op de tafel van de chirurg ligt, maar binnenin onszelf te vinden is.

Minder maakbaarheid, meer authenticiteit. 

Ik zou graag willen dat dat meer vrouwen de massale focus op uiterlijke imperfecties leren loslaten, en er bewust voor kiezen hun kostbare tijd en geld te investeren in zelfacceptatie.
Zodat 'puur jezelf' het nieuwe aantrekkelijk wordt. Want:

"Real beauty begins the moment you decide to be yourself." - Coco Chanel

Vanuit het diepst van mijn hart deel ik graag de tools, technieken, inzichten en oefeningen die mij zelf zo geholpen hebben. Ben je benieuwd naar mijn aanbod? Op deze website lees je meer over mij, mijn coaching en de cursussen!

Met liefde, Chantal

Bekijk website

Lees hier mijn blog post over acceptatie na explantatie

Share by: